- Τον Μάιο του 1941 ήμουν στρατιώτης. Βρισκόμουν μαζί με άλλους στρατιώτες στο Μασταμπά Ηρακλείου. Περίπου 2.μ.μ. κυκλοφόρησε η εξής πληροφορία "Γερμανοι Αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Χανιά και στο Ρέθυμνο με ελληνικές στολές". Μας είπαν να βγάλομε τα σακάκια μας και όποιον δούμε με ελληνικό στρατιωτικό σακάκι να τον πυροβολούμε. Γερμανοί αλεξιπτωτιστές δεν έπεσαν με ελληνική στολή. Η πληροφορία ηταν προπαγανδιστική.
Πήγαμε μέσα στις σπηλιές που ήταν στην περιοχή. Στην μονάδα μου ήταν άλλοι χωριανοι: ο Γιώργος Γιαννιδάκης (Βήρας), ο Μανώλης Αγγελάκης, ο Γιάννης Ψαραδάκης (Κοντογιαννιο) και ο Γιάννης Παπαδάκης. Τα γερμανικά αεροπλάνα πετούσαν χαμηλα και μας πυροβολούσαν.
Όταν βράδιασε μας πήγαν στη Φορτέτσα. Συναντήσαμε χωροφύλακες μέσα σε ενα αλώνι. Εκεί συνάντησα ενα Αρχανιώτη χωροφύλακα το Δημήτρη Κοντζεδάκη και του είπα "πως θα αντέξουμε απόψε με τόσο κρύο;". Πήγαμε στο σταθμό της χωροφυλακής και μου έδωσε ενα πολιτικο σακάκι για να μην κρυώνω.
Απο τη Φορτέτσα βρεθήκαμε στο Μαλεβύζι γιατι πληροφορηθήκαμε οτι μεσα σε ενα σπηλιο κρύβονται γερμανοι και πήγαμε να τους επιτεθούμε. Τους εντοπίσαμε και παραδοθήκανε αμέσως.
Καταλήξαμε στον Κάτω μύλο στις Αρχάνες. Στη συνέχια μάθαμε οτι οι γερμανοί καταλάβανε τη Κρήτη. Η Μεραρχία η κρητικιά αν ήτανε στη Κρήτη ήθελε υπερασπισθεί του κάθενος το σπίτι.
Αν είχαμε πολεμοφόδια να πολεμούμε οι γερμανοί δε θα καταχτούσαν την Κρήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.